Waarom ik toch zo graag speel.

Al ruim dertig jaar sta ik op het podium.
Meestal met mijn eigen voorstellingen, maar soms ook in een musical.
Optreden vind ik na al die jaren nog steeds zo bijzonder.
Samen met mijn ploeg 's middags in het theater aankomen.
En na het bouwen en soundchecken samen ergens eten.
'Mijn mannen' zijn echt mijn werkfamilie.

Geen spannender moment dan vijf minuten voor aanvang van een show het geroezemoes van het publiek te horen.
Geen grotere stap dan die eerste stap uit het donker van de coulissen het volle licht in.
Elke avond de verwachting loslaten. 
Nooit is het zeker maar altijd is er dat vertrouwen dat het goed komt.
Tuurlijk ga je door een achtbaan van emoties voor een show klaar is.
Maar mijn vaste regisseurs en de ondersteuning van kantoor geeft me elke keer weer de rugdekking die ik nodig heb om mezelf elke keer weer opnieuw uit te vinden in een show.

En er is geen mooier geluid dan een volle zaal die in een harde lach ontploft.
Geen magischer gevoel als diezelfde volle bak ademloos luistert naar het kleinste liedje.
Theater maken is toveren.

Ik kan me geen mooier werk wensen.'